Gross National Happiness

Samkvæmt þessari frétt virðist Nikulás Sarkozy ekki vita um mælikvarðann Gross National Happiness sem ég hélt reyndar að væri nokkuð þekktur. Hér er hægt að lesa um hann.

Ísland var áður fyrr alltaf meðal efstu þjóða í mælingum skv þessu mælikvarða en ég veit ekki hvort honum hefur verið beitt eftir bankahrunið.

Ég bloggaði (sjá hér) fyrir nokkru um skemmtilega bók eftir mann sem ferðaðist um mörg lönd og skrifaði um hvort hamingja íbúanna væri í samræmi við þessar hamingjumælingar.  Ein niðurstaða höfundarins Erics Weiner var þessi: Recent research reveals that money does indeed buy happiness. Up to a point.  That point, though, is surprisingly low: about $1500 a year. After that, the link between economic growth and happiness evaporates.  

Svona er það. Ef fólk hefur það þokkalegt á annað borð þá er hamingjan fólgin í öðru en efnislegum verðmætum. Hún kemur innan frá.  Eins og einhver gáfaður maður sagði: Allt það besta í lífinu er ókeypis.

Svo er álitamál hvort það sé einhver þörf á að mæla og vega alla hluti. Skilgreiningarveiki og mælingasýki getur verið hættuleg ef hún gengur of langt.  Þættir eins og gleði, ást og hamingja eru nú líklega þess eðlis að það er varla hægt að leggja á slíkt einhverja mælistiku. En gaman er að spá í þessa hluti. 

Verg landshamingja