Skemmtileg bók um leitina að hamingjunni

Ég var að ljúka við stórskemmtilega og fróðlega bók, The Geography og Bliss eftir Eric Weiner. Í bókinni sem Eric tók að sögn ár í að skrifa segir hann frá ferðum sínum til 10 landa, sem flest hver hafa verið ofarlega á lista yfir hamingjusömustu lönd í heimi á GHI mælikvarðanum (Gross Happiness Index). Einnig fer hann til Moldovu sem var neðst á listanum og nokkurra fleiri landa til samanburðar.

Ísland hefur verið ofarlega í þessum mælingum undanfarin ár og stundum efst.  Eric segir frá ferð sinni hingað veturinn 2007 - 2008. Honum verður tíðrætt um myrkrið, rigninguna, drykkjusiði Íslendinga, menningu og álfatrú.  Hann tengir ákveðinn frasa við hvert land. Undirtitillinn á Íslandskaflanum er "Happiness is Failure".  Það var sem sagt einhver sem sagði honum á bar að hérna væri fólki ekki refsað fyrir mistök.  "Jæja, er það svo" gæti maður hugsað í dag!!!

Ekki fer á milli mála að Eric er mjög hrifinn af Íslandi og í öðrum köflum bókarinnar vitnar hann oft til íslandsheimsóknar sinnar. Hann er ekki eins hrifinn af ýmsum öðrum löndum t.d. Moldovu (Happiness is Somewhere Else) enda hefur það land verið einna neðst í GHI mælingum. Um Sviss segir hann "Happiness is Boredom" og ekki fer á milli mála að höfundinum finnst íbúar þar afar leiðinlegir en telur að þeim geti með einhverjum hætti látið sé líða ótrúlega vel í sínum leiðindaskap enda hafa þeir mælst hátt í GHI !!

Um Quatar segir Eric "Happiness is Winning Lottery Ticket".  Honum finnst ekki mikið til þeirra koma, menningarsnautt fólk sem gengst upp í ríkidæmi sem það hlaut fyrir tilviljun.

Önnur lönd sem Eric heimsækir eru Holland, Bhutan, Thailand, Bretland, Indland og Bandaríkin.

Bókin kostar $11,19 á amazon.com.

Ætli Ísland sígi ekki eitthvað niður þennan lista næstu ár, en Eric bendir reyndar á þá alkunnu staðreynd að efnahagur og ríkidæmi fer ekki endilega saman. Í bókinni segir hann um hamingjurannsóknir í ýmsum löndum: Recent research reveals that money does indeed buy happiness. Up to a point.  That point, though, is surprisingly low: about $1500 a year. After that, the link between economic growth and happiness evaporates.  

En það er auðvitað sárara að missa peninga eins og Íslendingar hafa gert en að hafa aldrei fengið þá í hendur. Enn sárara er að tapa fjármunum út af kjánaskap og oflátungshætti einhverra sem maður þekki ekki einu sinni. Enginn vill missa það sem hann hefur. Þannig er mannlegt eðli og líklega þjóðareðli líka.

Athugasemdir

[Anna Einarsdóttir, 21.1.2009 kl. 23:19]

Mér finnst langverst að hafa misst mannorðið á alþjóðavettvangi. 

[Þorsteinn Sverrisson, 24.1.2009 kl. 00:42]

Ég held að Íslendingar almennt muni ekki missa mannorðið.  Það eru allar þjóðir í hremmingum núna og í gegn um tíðina hafa mörg lönd lent í krísum og slæmum málum án þess að mannorð þeirra hafi skerst verulega. Slíkt gleymist fljótt. Það er ekki mannsaldur síðan Þjóðverjar voru að drepa alla í kring um sig en nú eru allir sáttir við að þeir séu forystuþjóð í Evrópu!  - nema kannski Bretar!!